вильсъёоны
[viľsjooni̮] вым. (Кони, Синд.); см. вильдавны Синд. сэні, из вылад, кӧрыдлӧн гыжйыс куччис паськооны, да кӧрыд куччис вильсъёоны там, на камнях, копыта оленя стали разъезжаться, и олень стал скользить