ван
[van] I 1. сс. настежь (о дверях, окнах, воротах) ван восьтіс ӧдзӧссӧ он настежь открыл дверь кильчиыд ван восьса крыльцо открыто настежь 2. печ. сс. (Кур. Пд.) нараспашку; совсем открытый сс. ван восьта морӧс грудь нараспашку печ. ван морӧс открытая грудь II вым. нв. уд. слабый, хилый вым. нв. уд. ◊ ванӧ усьны ослабеть, обессилеть, стать хилым вым. уд. (Гл.) ◊ ванӧ усьӧм слабый, хилый (о ребёнке) нв. ванӧ усем слабый, хилый (о ребёнке) вым. ◊ ванӧ усьӧм кага слабый, хилый ребёнок