ван
[van]
I
1. сс. настежь (о дверях, окнах, воротах)
ван восьтіс ӧдзӧссӧ он настежь открыл дверь
кильчиыд ван восьса крыльцо открыто настежь
2. печ. сс. (Кур. Пд.) нараспашку; совсем открытый
сс. ван восьта морӧс грудь нараспашку
печ. ван морӧс открытая грудь
II
вым. нв. уд. слабый, хилый
вым. нв. уд. ◊ ванӧ усьны ослабеть, обессилеть, стать хилым
вым. уд. (Гл.) ◊ ванӧ усьӧм слабый, хилый (о ребёнке)
нв. ванӧ усем слабый, хилый (о ребёнке)
вым. ◊ ванӧ усьӧм кага слабый, хилый ребёнок