разорвать
разорва́ть
сов. кого-что
1. что (на части) кушкедаш, кушкед(ын) кышкаш
    разорвать бумагу кагазым кушкедаш
2. что (сделать рваным, дырявым, порвать) кушкедаш, шӱташ
    разорвать пальто пальтом кушкедаш
3. что (разъединить что-л. соединённое, сомкнутое; образовать прорыв в чём-л.) кӱрлаш
    разорвать оборону обороным кӱрлаш
4. что (внезапно и резко нарушить тишину, мрак и т.п. (о резких звуках, ярком свете и т.п.) кӱрлаш, печкалтараш, шелаш, шергылтараш
    тишину ночи разорвал вопль йӱд тымыкым чот кычкырыме йӱк кӱрльӧ
5. что, с кем-чем перен. (прекратить действие каких-л. отношений или того, что связывает какими-л. отношениями) кӱрлаш, чарнаш, кыл кучымым чарнаш
    разорвать связи кылым кӱрлаш (кыл кучымым чарнаш)
    разорвать дружбу келшымым чарнаш
6. кого (растерзать) кӱрышташ
    волк разорвал овцу пире шорыкым кӱрыштын
7. безл. (взрывом разнести на части) пудештараш, шалаташ, кӱрышт(ын) пытараш