коне́ц м. 1. мучаш конец палки тоя мучаш конец месяца тылзе мучаш 2. перен.разг. (смерть) мучаш, кошартыш, колымаш ему пришёл конец тудлан мучаш толын шуын ◊ под конец пытартышлан, кошартышлан на худой конец нима укеште, сайже укеште конца-краю (или края) нет мучашыжат-тӱҥалтышыжат уке концы в воду кышажат кодын огыл, кышажым ӱштын со всех концов чыла велымат, тӱрлӧ верла гыч до конца мучаш марте, кошартымешке без конца чарныде, мучашдымын положить конец чему-либо чарнаш, кошарташ