конец
коне́ц
м.
1. мучаш
    конец палки тоя мучаш
    конец месяца тылзе мучаш
2. перен. разг. (смерть) мучаш, кошартыш, колымаш
    ему пришёл конец тудлан мучаш толын шуын
     под конец пытартышлан, кошартышлан
    на худой конец нима укеште, сайже укеште
    конца-краю (или края) нет мучашыжат-тӱҥалтышыжат уке
    концы в воду кышажат кодын огыл, кышажым ӱштын
    со всех концов чыла велымат, тӱрлӧ верла гыч
    до конца мучаш марте, кошартымешке
    без конца чарныде, мучашдымын
    положить конец чему-либо чарнаш, кошарташ