кольнуть
кольну́ть
сов. и однокр. кого-что и без доп.
1. (кольнуть, уколоть что-л.) шуралташ, шуралтен колташ
    шилом кольнуть палец вӱрж ден парням шуралташ
2. перен. (ткнуть, стукнуть, ударить) шуралташ, шуралтен колташ
    кольнуть кого-то в бок ала-кӧм ӧрдыжшӧ гыч шуралташ
3. перен. (кольнуть, подкольнуть, подколоть, уколоть кого-л.) пӱшкылаш, пӱшкыл(ын) пуаш
    кольнуть человека в подходящий момент мут толмашеш еҥым пӱшкыл пуаш
4. безл. (об ощущении колющей боли, колотья) шуралташ, кераш
    кольнуло в затылке шоягоремыште шуралтыш