лад
м.
1) разг. сӧглас, ӧтсӧглас, ёртасьӧм
   в их семье нет ладу налӧн семьяын сӧгласыс абу
2) ног, сям
   на старинный лад важ нога
   не в лад поют лӧсьыдтӧма сьылӧны
   петь на разные лады сьывны уна ногӧн
   в ладу (в ладах) (жить, быть) с кем лӧсявны, ёртасьны
   не в ладу (не в ладах) лоны зыкын, зыксьыны
   на лад идти (пойти) разг. лад вылӧ воны
   на все лады быд ногыс
   ни складу, ни ладу тӧлк ни слӧй, тӧлк ни вежӧс