рушмыны
[rušmi̮ni̮] 1. вс. вым. иж. лл. нв. печ. скр. сс. уд. (Гл.) дрябнуть (об овощах) вс. (Кг.) галанкаыд букласяыд чôрыджджык, дыржык оз рушмы не брюква твёрже репы и дольше не дрябнет 2. лл.; см. рыжмыны в 1 знач. Пр. матерйӧыс руш, рушмӧма ткань сделалась непрочной 3. скр. (Слб.) стать вялым, унылым, скиснуть разг. мортыс рушмӧма человек стал вялым, скис