рушмыны
[rušmi̮ni̮]
1. вс. вым. иж. лл. нв. печ. скр. сс. уд. (Гл.) дрябнуть (об овощах)
вс. (Кг.) галанкаыд букласяыд чôрыджджык, дыржык оз рушмы не брюква твёрже репы и дольше не дрябнет
2. лл.; см. рыжмыны в 1 знач.
Пр. матерйӧыс руш, рушмӧма ткань сделалась непрочной
3. скр. (Слб.) стать вялым, унылым, скиснуть разг.
мортыс рушмӧма человек стал вялым, скис