рудӧб
[rude̮b] вс. (Крв.) печ. скр. сс. очертание; силуэт; контур скр. муртса рудӧбыс тӧдзчыштӧ едва контур заметен печ. ◊ ӧдва рудӧбыс коли осталась одна тень (сильно похудел)