дітшкыны
[dički̮ni̮] 1. вс. скр. сс. уд. (Венд.) хлопать, сильно ударять с глухим звуком 2. уд. ударить, стукнуть Крив. он кӧ лӧнь, дітшка кымӧсад если не замолчишь, ударю в лоб