джиркӧтчыны
[ǯirke̮tći̮ni̮] 1. уд. (Венд.); см. дзивгыны в 1 знач. 2. уд. (Ваш.); см. дзуртны в 1 знач. Пучк. ыбӧсыс джиркӧтчӧ, колӧ ӧскавны дверь скрипит, нужно смазать