я́зва
ж.
1. мед. (рана) йора, нолтыш
язва желудка пагар йора (нолтыш)
2. перен. (что-л. дурное, вредное, какое-л. отрицательное явление; порок, зло) зиян, эҥгек
социальная язва социальный эҥгек
3. разг. (о злобном, язвительном человеке) кӱзӧ
ты настоящая язва тый кӱзӧ гай улат
язви́тельность
ж. игылтмаш
язви́тельный
прил. игылташ йӧратыше
язвительный человек игылташ йӧратыше еҥ
язы́к
м. в разн.знач. йылме
лизать языком йылме дене нулаш
отнялся язык йылмыже йомын
родной язык шочмо йылме
добыть языка (пленного) йылмым муын кондаш
◊ длинный язык кужу йылме
найти общий язык икгай шонымашке шуаш
держать язык за зубами йылмым кучаш
вертится на языке йылме мучаштак пӧрдеш
тянуть (или дёргать) за язык виеш ойлыкташ
язык не повернётся сказать ойлаш йылме ок савырне
язык чешется йылме чыгылтеш
болтать (или трепать) языком йылмым тӱгаташ (лыгыртаташ, ляпкаш)
языка́стый
прил.
1. (острый на язык; любящий поговорить, поспорить, поругаться) йылмызе, кутыраш йӧратыше, йылмылан тале
языкастая девушка йылмызе (йылмылан тале) ӱдыр
2. (имеющий вид, форму языка (об огне, пламени) йылман
языкастое пламя тулйылме
языкове́дение
с. см. языкозна́ние
языкове́дческий
прил. йылмым тунемме, йылмым туныктымо
языковедческая тема йылмым тунемме теме
языково́й
прил. йылме
языковое явление йылме кончыш
языко́вый
І
прил. (язычный) йылме
ІІ
прил. (приготовленный из языка) йылме гыч
языкозна́ние
с. йылмышанче
язы́ческий
прил. чий веран
язы́чник
м. чий верам кучышо, язычник
язычо́к
м.
1. уменьш. от язы́к; йылме
язычок колокольчика оҥгыр йылме
2. анат. орйылме
3. техн. (подвижная пластинка) йылме
язычок замка кӧгӧн йылме
О сайте
Инструкция