ыргӧн
[i̮rge̮n] вс. вым. лл. нв. печ. скр. сс. уд. медь || медный уд. (Пучк.) чус асы ыргӧн таз, ён да вира совсем как медный таз, крепкий, краснощёкий сс. (Ыб) ◊ ыргӧн моз пыралны зайти на минутку