небыдик
[ńebi̮ďik] 1. лл. (Пр. Сл.); см. нега 2. лл. (Зан.) смирный, тихий, кроткий небыдик мужикыд ёнджык бур смирный мужчина лучше (напр., дерзкого) 3. лл. (Зан.) выпивший небыдик мунӧ, юыштӧм он идёт выпивший