мунӧм
[mune̮m] лл. скр. сс. уд. состоящая в браке, замужняя скр. мунӧм ныв замужняя дочь лл. сс. мунӧм ныл замужняя дочь уд. мунӧм чой замужняя сестра уд. (Пучк.); погов. ныв мунӧмӧн, а му гӧрӧмӧн лӧсьыд девушку оценивают по замужеству, а поле — по пахоте