кымӧс
[ki̮me̮s] 1. вс. вым. лл. нв. печ. сс. уд. лоб вым. (Кони) водзын кымӧса с выпуклым лбом, с нависшим лбом уд. вӧдзын кымӧса, вӧдзын кымӧсйӧм с выпуклым лбом, с нависшим лбом вым. (Весл. Кони) кымӧсӧн лукасьны стукнуться лбом уд. кымӧс кымӧсӧ лукнитчыны стукнуться лбами уд. кымӧс кымӧсӧ рачкисьны стукнуться лбами нв. лысана кымӧса с белой лысиной на лбу уд. кымӧс кымӧсӧ тэсан встретишься лицом к лицу уд. (Пучк.) кымӧсад син абу, юрад пель абу на лбу нет глаз, на голове нет ушей (о равнодушном человеке) 2. вым. нв. печ. скр. сс. (Ыб) уд. чело, очелок (печи) вым. (Весл. Кони, Онеж. Синд.) пач кымӧс чело русской печи