кӧрень
[ke̮reń] I лл. нв. печ. (Дут.) скр. коренник; лошадь, впрягаемая в оглобли скр. ◊ телега кӧрень колесо телеги (без шины) II 1. лл. (Пр.) корень 2. лл. (Об.) гнездо, куст (картофеля, лука)