катша-рака
[kača-raka] 1. вв. вс. вым. иж. лл. нв. печ. скр. сс. уд. вороньё вв. (Ст.); погов. катша-рака воча синнісэ оз кокалэ ворон ворону глаз не выклюет лл. (Зан.) катша-рака юксьӧмны пызан вылас на столе беспорядок 2. уд.; перен. легкомысленный человек вв. (Вольд.) ◊ катша-рака мыда много