жмитун
[žmitun] вв. (Ст.) скр. (Слб.) скряга, жмот, жила прост. вв. жмитун кодь сія, он на некытче ылэд, жмитас на асланис он жмот, всё к себе тянет скр. жмитун кодь, кылӧ оз сетчы скряга, он не уступит