бракаччыны
[brakaćći̮ni̮] 1. вым. биться, метаться Онеж. сразу из куу, бракаччыны куччис, усьлӧ да бара да, пышйис водзӧ (заяц) сразу не издох, стал метаться, падая бежал вперёд 2. вым.; см. бракайтчыны во 2 знач.