Потап Силыч, ала лӱдмыж дене, ала ӧрмыж дене, кок-кум ошкыллан чакналтыш, тӱс гыч возо. В. Юксерн Потап Силыч то ли от испуга, то ли от удивления попятился на два-три шага, побледнел.
Атбаш Вӧдыр апшат Васлий могырыш шӧрынрак ончале. Тудо ала-мом каласынеже ыле, но чакналтыш. Н. Лекайн Атбаш Вёдыр искоса посмотрел в сторону кузнеца Васлия. Он что-то хотел сказать, но уклонился.