[ki̮lje̮n-vorje̮n]
печ.; см. кылӧн-вомӧн
[ki̮llini]
вв. (Крч.); см. кывлыны
[ki̮lli̮ni̮]
вс. лл. печ. сс.; см. кывлыны
печ. (Медв.); фольк. кыськӧ кыллін эн кутшӧмкӧ новӧсь? может, какие-нибудь новости слыхал?
[ki̮lli̮śni̮]
лл. сс. (Чухл.); см. кывсьыны
[ki̮lli̮te̮m]
вс. неслыханный
[ki̮l ńe vor]
лл. (Зан.) неразговорчивый
[ki̮lni]
вв. (Крч.); см. кывны в 1–4 знач.
йӧла гора кылэ мича водзин эхо гулко раздаётся — к вёдру
[ki̮l nui̮ś-vaji̮ś]
лл. (Зан.) сплетник, сплетница
[ki̮lni̮]
вс. лл. печ. сс.; см. кывны в 1–4 знач.
лл. (Зан.) веськыд пельӧн кылны слышать краем уха
[ki̮looni]
вв. (Бог.); см. кылавны в 1–3 знач.
[ki̮looni̮]
вым. иж.; см. кылавны в 1–3 знач.
[ki̮le̮davni̮]
уд. глотать
Лат. кылӧдавны ог эры, горышӧ висьӧ глотать не могу, горло болит
[ki̮le̮daśni̮]
уд.; см. кылӧтчыны во 2 знач.
[ki̮le̮ʒ́ći̮ni̮]
скр. сплавлять, заниматься сплавом леса
[ki̮le̮ʒ́ći̮ś]
скр. сплавщик
[ki̮le̮dli̮ni̮]
вс. глотать, проглатывать
[ki̮le̮dni̮]
1. вс. вым. лл. нв. печ. скр. сс. уд. сплавлять, сплавить
вым. (Кони) турун кылӧдны сплавлять сено
2. вс. вым. лл. нв. печ. скр. сс. уд. нести, унести течением
скр. (Выльг.) ва оз кылӧд букв. водой не унесёт
3. скр. сс. закатить (глаза)
4. вс. уд. (Мез.) глотнуть, проглотить
вс. (Кг.) кылтӧ кылӧдан татшӧм чӧскыд сьôаннад и язык проглотишь с такой вкусной пищей
[ki̮le̮dći̮ni̮]
сс.; см. кылӧдзчыны
[ki̮le̮ďćini̮]
нв.; см. кылӧдзчыны
[ki̮le̮n-vome̮n]
скр. толково, толком, ясно
кылӧн-вомӧн висьтавны растолковать; толково объяснить
[ki̮le̮tći̮ni̮]
1. лл.; см. кылӧдзчыны
2. уд. ловить бреднем (рыбу)
3. уд. собирать на лодке наносные дрова
[ki̮le̮tći̮ś]
лл.; см. кылӧдзчысь
[ki̮le̮ťćini̮]
нв.; см. кылӧдзчыны
[ki̮le̮ćći̮ni̮]
вс. вым. иж.; см. кылӧдзчыны
[ki̮le̮ćći̮ś]
вс.; см. кылӧдзчыcь
[ki̮lpas]
сс. (Пд. Плз.) родимое пятно
[ki̮lśer śetći̮te̮m]
сс. (Втч.); см. кыл тӧртӧм
[ki̮lśerte̮m]
сс. (Кур.); см. кыл тӧртӧм
[ki̮lśini]
вв. (Крч.); см. кывсьыны
[ki̮lśi̮ni̮]
вс. лл. печ. сс.; см. кывсьыны
вс. лл. печ. сс. кылсьӧ слышно, ходят слухи, говорят
[ki̮lt]
вс. сс.; см. кывт I
[ki̮ltid]
вв. (Воч, Крч. П.); см. кывтыд
[ki̮ltni]
вв. (Крч.); см. кывтны
[ki̮ltni̮]
вс. лл. печ. сс.; см. кывтны
[ki̮lte̮d pas]
сс.; см. кылпас
[ki̮l te̮dte̮m]
вс. (Кг.) несговорчивый, упрямый
[ki̮lte̮m-ômte̮m]
вс. (Уж.) немой
[ki̮l te̮rte̮m]
сс. (Пд. Плз.) непослушный
[ki̮lte̮s pas]
сс. (Кур.); см. кылпас
[ki̮ltćes]
вв. (Крч.); см. кывтчӧс
[ki̮ltće̮s pas]
сс. (Ыб); см. кылпас
[ki̮lti̮d]
вс. лл. печ. сс.; см. кывтыд
[ki̮lće̮s pas]
сс. (Втч. Меж. Чухл.); см. кылпас
[ki̮lja-vora]
вв. (Крч.) печ.; см. кыв-вора
[ki̮ljalni]
вв. (Крч.); см. кывъявны
[ki̮ljalni̮]
вс. (Гр.) лл. печ. сс.; см. кывъявны
[ki̮ljaśni̮]
сс. (Чухл. Ыб) ругаться, ссориться
[ki̮ľći]
сс. (Кур.); см. кильчӧ