терминов: 25
страница 1 из 1
шу́ба
ж. ужга
шу́бный
прил. ужга
    шубный цех ужга цех
шуга́
ж. тыгыде ий, ий шултыш
    на середине озера на шуге стоит дикий гусь кайыккомбо ер покшелнысе ий шултыш ӱмбалне шога
шу́лер
м. ондалыше, ондалкалыше
шу́лерство
с. ондалымаш, ондалкалымаш
шум
м.
1. (совокупность неясных глухих звуков, сливающихся в однообразное звучание; гул) йӱк-йӱан, лӱшкымӧ (шургымо) йӱк
    шум ветра мардеж лӱшкымӧ йӱк
2. разг. (крик, ссора, перебранка) кычкырлымаш, лӱшкымаш, туманлымаш, шургымаш
    Что за шум? Могай лӱшкымаш? 3. перен. (толки, оживлённое обсуждение, вызванные повышенным интересом к кому-, чему-л.) йӱк-йӱан
4. (оживлённое движение, деятельность, суета) лӱшкымаш, шургымаш
5. лингв. пич йӱк
шуме́ть
несов.
1. (производить, издавать шум) йӱкланаш, йӱк-йӱаным лукташ, лӱшкаш, шургаш
    лес шум ит чодыра лӱшка
2. разг. (браниться, скандалить) туманлаш, вурседылаш, содомлаш, лӱшкаш, шургаш
    Что шумишь? Мом шургет? 3. разг. (излишне много говорить о чём-л., излишне волноваться по поводу чего-л., проявлять повышенный интерес к чему-л.) чапланаш, лӱмнер шарлаш
    имя писателя шумит на весь мир писательын лӱмнерже тӱня мучко шарла (чаплана)
    ◊ шумит в голове вуй мура
    шумит в ушах пылыш йоҥга (мура)
шуми́ха
ж. разг. йӱк-йӱан
    поднять шумиху йӱк-йӱаным тарваташ
шумли́вый
прил.
1. (издающий шум) йӱк-йӱаным лукшо, лӱшкышӧ, шургышо
    шумливая толпа шургышо калык тӱшка
2. (склонный шуметь) лӱшкаш (шургаш) йӧратыше, лӱшкышан, йӱк-йӱаным тарваташ йӧратыше
    шумливый парень лӱшкышан (лӱшкаш йӧратыше) рвезе
шу́мный
прил.
1. (производящий, создающий шум) лӱшкышӧ, шургышо, шаулышо, йӱк-йӱаным тарватыше
    шумная река шаулышо (шургышо) эҥер
2. (производящий много шума, крикливый, громко разговаривающий) йӱкланыше, йӱк-йӱанан, кычкыркалыше
    шумная компания йӱкланыше компаний
3. (происходящий с шумом, сопровождающийся шумом) йӱк-ӥӱанан, содомлымашан
    шумный спор йӱк-йӱанан ӱчашымаш
4. (наполненный шумом, оживлённый) йӱкан
    шумная улица йӱкан урем
шумо́вка
ж. рожан кугу совла
шумо́к
м. разг. йӱк-йӱан
    в зале пробежал шумок залыште йӱк-йӱан шоктыш
    ◊ под шумок йӱк-йӱан тарваныме коклаште
шу́рин
м. (брат жены) пӧрыж
шуру́п
м. шуруп
шурша́ние
с. (действие) кыж-гож шоктымаш
    шуршание листьев лышташ-влакын кыж-гож шоктымышт
шурша́ть
несов. кыж-гож шокташ; чоштыртаташ
    песок шуршит под ногами йол йымалне ошма чоштыртата
шу́стрый
прил. разг. писе, кожмак, чолга
    шустрый мальчик чолга йоча
18шут
шут
м. мыскараче
шути́ть
несов.
1. (говорить, делать что-л. ради забавы, потехи, развлечения) мыскараланаш, мыскарам ышташ, воштылташ
    шутить с детьми йоча-влаклан мыскарам ышташ
2. над кем-чем (насмехаться, издеваться, подтрунивать) игылташ, койдараш, шаяраш, шаярташ
    с людьми он шутит зло еҥ-влак дене тудо шыдын шаярта
3. (говорить или поступать не всерьёз, ради шутки) мыскарам ышташ
    Ты правду говоришь или шутишь? Тый чыным ойлет але мыскарам ыштет?
4. (относиться к чему-л. несерьёзно, без должного внимания, пренебрегать чем-л.) мыскарам ышташ
шу́тка
ж. мыскара
    злая шутка осал мыскара
    сказать в шутку мыскара семын каласаш
    ◊ сыграть шутку мыскарам ышташ
    не на шутку мыскара дене огыл, чынак
шутли́вый
прил.
1. разг. (склонный к шуткам, любящий пошутить (о человеке) мыскараче
    шутливый человек мыскараче (шаярчык) еҥ
2. (представляющий собой шутку, имеющий характер шутки, совершаемый не всерьёз, ради шутки) мыскара йӧре
    шутливый разговор мыскара йӧре мутланымаш
шутни́к
м. мыскараче
шу́точный
прил. мыскара
    шуточная песня мыскара муро
шутя́
нареч.
1. (легко, без труда) куштылгын
    учить шутя куштылгын туныкташ
2. (в шутку, ради шутки) мыскара дене, мыскарам ыштен
    говорить шутя мыскарам ыштен мутланаш
шушу́каться
несов. шыве-шыве мутланаш, йыжгыктен мутланаш, йышт мутланаш, кыжгаш
    гости начали шушукаться уна-влак шыве-шыве мутланаш тӱҥальыч